Хайлсан гар утас буюу Хүлээсэн охидод

Чи ямар нэгэн асуудалд төвлөрч чадахгүй, дотор чинь нэг л тайван бус байна уу? Байж суух газраа олохгүй өрөөн дотроо холхиж нэг хийсэн үйлдлээ өөрийн эрхгүй давтаж хийгээд л... Бас бодол санаа чинь эмх цэгцгүй, хэрвээ толгойноос чинь сугалаад гаргаад ирдэг бол бөөгнөрөлдсөн бөөн утас шиг болчихож багширалдсан юм байгаа биз? Тэр орооцолдооныг гаргах гээд чи хамаг тамир тэнхээгээ барна. Бас яах учраа олохгүй самгардаж нулимс урсах ч энүүхэнд...

Ширээн дээр байгаа гар утас руу байн байн нүднийхээ булангаар хяламхийж, минутын зайтай оролдож үзнэ. Хэт их хүлээснээс болж хий юм сонсоно. Цочиж сандрана. Тэгээд дэлгэцэн дээр ув улаан зүрхний зургаас өөр юу ч харагдахгүй бол урам хугарна, хорхой бүр нэмэгдэнэ. Үүрэн телефоны компаниудыг замаас нь “ажилласан” хэрэгт хардана. Хааяа хөөрхий зол муутай утас ирээгүй дуудлаганы буруутан болж золигт гарна.

Энэ бүгд нэг залуугаас л болж байгаа тийм үү? Яах учир нь мэдэгдэхгүй чамайг бөөн оньсого таавар, асуултан дунд цор ганцааранг нь үлдээчихээд алга болдог тэр хүн. Дуртай үедээ харааж зүхэж байсан ч ургаад л гараад ирдэг, гэнэт гарч ирсэн шигээ хэрвээ хүсвэл хичнээн уйлж гуйсан ч яваад оддог тийм л хүн. Түүнд нэвтрэхгүй хаалга цоож гэж байхгүй, бас тогтоон барих гинж төмөр олдохгүй. Тэгээд чи эцэс төгсгөлгүй хүлээлтийн хүлээсэнд тарчлана.

Тэр чинийх гэдэгт найдна, өөртөө итгүүлэх гэж оролдоно. Тун удахгүй өөрийнхөө дэргэд сэтгэлээрээ уячихаад үүрд хамт байх талаар төсөөлөн бодож баярлана. Өөрийнхөө бодлоос ч түүнийгээ өмгөөлж хамгаална. “Тэр завгүй л байгаа. Гэхдээ намайг бодож байгаа. Боломж олдвол тэр над дээр ирнэ. Бололцоо олдох л юм бол миний шаналал дуусч, тэвчээр гаргасны шагналаа хүртэнэ. Ахиад жоохон л тэсчих.” гэж өөртэйгөө ярилцан цонхоор гөлрөнө. Гарт нь тас атгаастай утас хайлна...

Харин тэр бүгдийг үл тооно. Тэр өөрийн замаар урагшилна. Түүнд ямар ч садаа байхгүй, тэр байлгадаггүй. Тэр бүхнээс ангид байдаг. Атаархмаар... Толгойд нь орооцолдсон нэг ч бодол байхгүй, зүрхэнд нь хэн нэгнээс үлдсэн ганц ч сорви байхгүй. Тэр чиний хувьд бүх зүйл бол чи түүний хувьд юу ч биш. Чиний утсаа атган шаналан суугаа дүр зураг түүний сэтгэлийг өвтгөхгүй, зүгээр л залхаана. Тэгээд харахыг хүсэхгүй бол тэр нүдээ анихад л хангалттай. Вот!!! Ингээд тэр ядаргаатай охиныг ч, ядаргаатай нулимсыг ч энэ хорвоод огтоос байхгүй юм шиг цааш алхана. Чамд түүний хамрын нүх л харагдсан ч чи хүлээнэ...

Хэсэг хугацааны дараа тэвчээр чинь нимгэрч чи түүнийг гуйна. Аргадна. Чи өөрийн бардам зангаа түүний өөртөө итгэх итгэлд хандивласан гэж ойлгоорой. Улам холдоно. Зай томроно. Чи үүнд итгэж дасч чадахгүй хэр их хугацаа, тэвчээр, итгэлээ алдахыг хэн ч мэдэхгүй.

Хэтэрхий амархан олдсон зүйл тийм ч үнэ цэнэтэй санагддаггүй. Бид цатгалан үедээ дээд зэрэглэлийн рестораны ерөнхий тогоочийн гарын хоолыг тавган дээрээ үлдээж баярхдаг. Харин өлсөж явахад олдсон үмх махны үнэрийг хүртэл шуналтайгаар сордог. Хүн гэж тийм л амьтан. Өвдөг сөгдөх тусам чи “тавган дээр” хаягдаж хоцроод хогийн сав руу орох магадлал төдий чинээ их байна гэсэн үг. Үнэхээр бүгдийг нь идэх байсан хүний хандлага анхнаасаа өөр байдаг юм.

Тийм хүнийг чи гуйдаггүй гуйлгадаг юм. Чиний утас атгуулаад биш тасралтгүй яриад хайлдаг юм. Тэр зөвхөн өөрийнхөө тухай магтдаггүй, чиний тухай бүгдийг мэдэхийг хүсдэг юм. Эхлээд уруулыг чинь биш гарыг чинь үнсдэг юм. Тэр хорвоогийн хамгийн ажилтай хүн байсан ч чамд үргэлж завтай байдаг юм. Чамайг яг үмх мах шиг “ховдоглох” хүн бусдад үнэрийг чинь ч алдчихвий гэж айгаад дэргэдээс чинь нэг алхам ч холддоггүй юм. Од харвахад зөвхөн чамайг бодож нүдээ аньдаг юм. Түүнд ирэх зам гэж байхаас эргэх зам байдаггүй юм. Тийм хүн мянган хана хэрэм, хаалга цоожийг эвдээд чам дээр ирдэг хүчтэй, нэг ширхэг үсээрээ түүнийг хүлэхэд мултарч чаддаггүй тийм дорой байдаг юм, ганцхан чиний өмнө. Чиний нулимсыг харж хичнээн шаналавч тэр нүдээ анилгүй тосож авдаг юм. Тэр хүн чиний сүрчигтэй алчуурны төлөө бусдыг дуэльд дуудаж чаддаг юм. Тэр хүн өөрөө хутга бүлүүлсэн байсан ч хурууны чинь өндөг шалбарахад боож өгдөг юм. Тийм хүн чамайг хэрвээ хүсвэл зүрхээ сугалаад алган дээр чинь тавидаг юм. Хэрэв чи эргэлзэж байвал тэр сайн дураараа хүлээхийн хүлээсэнд тарчилж чаддаг юм.

Харин чи сэтгэлийг чинь хайрлах байтугай хүндэлдэггүй нүдээ тас аньсан хэн нэгнийг утсаа хайлтал атган хүлээсээр л...

2010/05/13

О.Агиймаа