Liam Neeson

Түрүүхэн Moviebox суваг дээр Liam Neeson-ы тоглосон Taken гэдэг кино үзээд мэлмэртлээ баахан уйлав. 17 настай охиноо хүний наймаачдад алдаад олж авах гэж бараг зуун хүн алдаг тэтгэвэртээ гарсан тагнуулчтай кино л доо. Охиноо аврах гэж тэмцэж байгаа аавыг хараад уяраад уйлсым бишээ. Арзайсан "муухай" хар юм маань л Liam Neeson, Liam Neeson гээд байдаг болохоор гэнэт аймшигтай их саналаа. Гэрийн хорио, өвчин гэдэг хүсэхээр зүйл ч биш юмаа...

Тайван нойрсоорой

Хэдийгээр би энэ бүсгүйн том фен биш ч, хувь хүнийх нь талаар огт мэдэхгүй ч бурхнаас заяасан гайхалтай дуу хоолой, нэгэн авъяас үгүй болсонд харамсч байна.

Амьд ахуйд нь хүмүүс царай зүс бие хаа, амьдралын хэв маяг, зуршлуудаар нь өөлж гоочлон алдааг нь олж хардаг байснаас авъяас билгийг нь үнэлж, бие хүнийхээ хувьд юу мэдэрч, ямар асуудал зовлонтойг ойлгодог байсан нь цөөн хэдхэн.

Түүний дуунууд зовлон шаналал, гуниг гутрал, хагацал үгүйрэл дүүрэн зүрхний нь гүнээс гардаг байсан байх гэж бодогддог. Тийм ч болохоор жинхэнэ дуу шиг байж чаддаг биз. Энэ ертөнцөөс олж аваагүй тайтгарал, аз жаргалаа диваажинд мэдрэх болтугай. Нулимс чинь аяндаа хатна...

Хийсвэр ертөнцийн бодит хүн

Миний арван жилээ хамт төгссөн ганц цоглог найз Ж.Номундарийн "Урлах эрдмийн дээд сургуулийг" төгсөхдөө диплом хамгаалсан коллекци. Өө жоохон байхад манай хүн гов готик, би бав барби хар ягаан хоёр амьтан өдөржин л хэлхэлдээд гадуур тэнэдэг байж билээ. Шал өөр үзэл бодол, ертөнцтэй мөртлөө яагаад ч харшилдахгүй санаа нийлдгийм бүү мэд? Уг нь арван жилээ төгсөх үеэр Номунаа МУИС-ын сэтгүүлзүйн ангид, би "Урлах эрдмийн" хувцас дизайнерын ангид конкурсээ бэлдэж байсым. Манай хүн юм хум бичдэг, би зурдаг байлаа. Бүр давтлага мавтлага авчихсан.


Гэхдээ яагаад ч юм хувь заяаны төөргөөр бид хоёрын мөрөөдөл солигдож хоёр ангидаа зөрөлдөж ороод Номунаа зурдаг, оёдог болж би бичих болсийм даа. Өмнө нь өдрийн тэмдэглэлээ л хачин гоё хөтөлдөг байж билээ. Одоо уншихаар бас л бөөн философи, зүгээр нэг ингэсэн тэгсэн гэж хүүрнэж тоочоогүй дотоод сэтгэлийн зүйл их бичсэн байдаг юм. Хөөрхөн л дөө, тэр жоохон мөртлөө том том юм боддог охин. За ямар ч л байсан Номунаагийн маань хувцаснууд бүгд л өөр өөрийн илэрхийлэл, гүн утга санаатай гайхалтай бүтээл болсон. Энэ фото зургуудийг Номунаагийн уран сэтгэмжээр өөрчлөн төсөөллийн ертөнцийн бодит хүн болсон ажгуу. Энэ хувцсуудаас өмсөж энэ хорвоо дээр оршин байдаггүй нэгэн болсондоо баяртай байна.


November/2010



















Номунаа бидэн хоёр

Соло

Хайр сэтгэлээр амьдралаа холбон, нэгэн насаа хамт үдэх ээ? Уучлаарай, даанч би "соло артист"...

...Тэр нэгэн өдрийн, тэр нэгэн цагт, тэр нэгэн газарт, тэр нэгэн хүнтэй учраагүйсэн бол миний хувь заяа юутай хөнгөн хялбар бөгөөд хоосон байхсан билээ?...

Өвчтэй үеийн түрхэн санаашрал

Ихэнх хүмүүсийн багадаа тусдаг салхин цэцэг гээчийг нь хорь гарсан хойноо тусчихаад гэртээ хэвтэж байна. Урд өмнө нь салхин цэцэг байтугай жирийн ханиад хэдхэн өвөл тусч үзсэнээс өөрөөр өвдөж байгаагүй болоод ч тэр үү, юм бүхэн их л өөр санагдах боллоо. Би наад өвчнийг чинь тусаагүй шүү гэж үглээд байхад өвчтэй хүүхэд харуулаад байсан, 14 хоногийн дараа би хохирогч болдгийм байгаа биз дээ?

Их муухай өвчин юм байна шд ээ. Гоо сайханд халтайгаас гадна нийгэмшихийг бас бүрэн утгаар нь боогоод хаячихдаг. Биеэрээ дүүрэн ногоон толботой, өвчнөө эдгэтэл усанд орохгүй, гадаа гарах байтугай цонхоо ч нээж болохгүй...

Ер нь Рапунзель-тай адилхан хорионд байгаа мэт санагдцан авчийна. Гадаа ямар байдаг бол доо ухааны юм бодсон шиг гэртээ хэвтээд уйдсандаа тоглоом тоглох, ном уншихаас хэтрэхгүй. Уг нь эрүүл байхдаа сайн дураараа хүмүүсээс зугтан дөлөн, зожигрон байж гэртээ үлдэж рс тоглох, ном уншиж хэвтэх шиг жаргал байдаггүй байж билээ. Хүссэн юм хүзүүгээр татна аа гэж энэ л юм байлгүй.

Эхний өдрүүдэд зугаатай байсаан. Биен дээрээ шинэ толбо нэмэгдэж үү гүү юү хайгаал, олох юм бол металинаа түрхээл. Одоо тэгсэн чинь өнөөдүүл нь бүгдээрээ зэрэг зэрэг томроод хагарах гээд тэсч суухын аргагүй болтол загатнуулж байна. Би шарх сорви, батга энэ тэрийг оролдохгүй зүгээр орхиж чаддаггүй зантай хүн. Бас дээрээ нь загатнахыг ч үзэн яддаг. Энд тэндгүй гарсан батга шиг юмнуудыг шахмаар санагдахаас гадна урагдтал нь маажмаар санагдаад үнэхээр ёооооо...

Хүний өөрөө өөртэйгөө тэмцэх тэмцэл үүн дээр бас харагддаг л юм шиг байна. За яахав улам их туур, улам их загатна салхин цэцэг минь! Би өөрийгөө төсөөлж байснаасаа хэр тэвчээртэйг шалгая!!!