Амьдрал дэндүү ээдрээтэй ядаргаатай. Заримдаа бүр залхмаар ядармаар. Юу хийгээд байгаагаа өөрөө ч мэдэхээ байж, дур гутдаг. Хэний төлөө юунд хүрэх гээд яагаад ингээд яваад байгаагаа ойлгодоггүй. Одоо ч гэсэн би юуны төлөө энэ үгсийг бичиж суугаагаа мэдэх юм алга.
Хүн бүрт төрөхөөс үхэх хүртэлх хугацаанд асар их адал явдал тохиолдож олон ч удаа ээдрээтэй замд мухардаж, буцаж бас зөв зам руугаа гарч үзсэн байдаг биз. Амьдрал өөрөө ямар нэгэн зүг чигийн самбаргүй салаалсан олон зам байдаг юм шигээ. Заавал бүгдийг нь явж гүйцээж байж зөв голдиролыг нь олдог.
Ер нь бурхан яагаад ийм олон төөрдөг салаа замыг хүн бүрт тусад нь зориулан бүтээдэг юм бол? Жүжгийн зохиолч юм болов уу? Хэдэн тэрбум дүртэй жүжиг зохиочихоод олон түүхийг нэгд нэгэнгүй нарийн детальтай нь бодож олсон хүүхэлдэйн театрын эзэн. Хүн бүрийн түүхийг зохиож, хувь заяаг нь огтлолцуулж зурж суухдаа үсээ үгтээж тархиа гашилгасан байх даа хөөрхий амьтан. Геометртээ муу ч гэсэн хар дүрсээр аймшигтай зураг гарч байна. Өөрийгөө ч ингэж тамлаж биднийг ч ядрааж байхаар энэ бүх орооцолдоог амархаан аргаар шийдчихгүй дээ тэ?
Миний бодлоор хүмүүс амьдралдаа хамгийн олон алдаж төөрдөг нь хайр сэтгэлийн асуудал юм шиг ээ. Заяаны хань гэж бидний нэрлэж заншсан, харин бурхны хувьд дэглэсэн “жүжгийнх нь” нөгөө гол дүр болох тэр л хүнийг бид хайж бэдэрдэг. Зарим нь олж, зарим нь үүрд алдаж зарим нэг нь олохгүй байсаар насыг бардаг.
Тэгээд хэн нэгэнтэй учирлаа гэхэд заяаны хань эсэхийг нь таньж мэдэхэд бас их асуудалтай. Бурхан агуу уран дархан болохоор “жүжигтээ” зориулан ижил төстэй зүйл нэгээхэн ч үгүй тоолохын аргагүй олон “хүүхэлдэй” урласан байгаа. Гэхдээ яг таарч тохирдог хос хосоор нь л бүтээсэн. Ийм их ажлыг гардаж хийсэндээ ч юм уу? Эсвэл хайнга хандсан уу? Тэр гол зүйлээ мартчихсан. Таних тэмдэг!!!
Ямар ч үйлдвэрээс бүтээгдсэн эд шошго, таних тэмдэг, хэрэглэх заавар гэх мэттэй байдаг. Гэтэл бурхан өөрийн бүтээлүүддээ зориулалтыг нь бичиж тэмдэглэж өгөөгүй. Анхнаасаа бурхан зохиол дотор нь төөрч будилж яваад хоорондоо учирч жаргахаар зохиогдсон тэр хүмүүст хос хосоор нь адилхан таних тэмдэг тавичихгүй яасан юм бол оо? Хос мэнгэ, хос шивээс эс бөгөөс юу ч байсан яах вэ дээ. Энэ өчнөөн “хүүхэлдэйнүүдийн” амьдралыг саад бартаатай нь зохиочихож чадсан юм, хоёр хоёроор нь дүрс зураад орхичих тийм ч том проблем биш шүү дээ.
Тэгсэн бол буруу зөрүү өчнөөн хүмүүстэй тааралдаж сэтгэлээ эмтлэхгүй, зөвхөн надад зориулагдаж төрсөн түүндээ зүрхээ бүтнээр нь ариухнаар нь бэлэглэх байсан. Тийм байсан бол дэлхий даяар таних тэмдгийн архив ч юм уу мэдээллийн сүлжээ байдаг байсан байх. Төрөхөд нь л таних тэмдгийнх нь зургыг аваад тэдэн оны тэдэн сарын тэднийн өдрийн тэдэн цаг тэдэн минутад тэр газар тэрний тэрнээс төрсөн тийм гэдэг хүний таних тэмдэг гээд л мэдээллийн сандаа оруулчихна. Тэгээд нас биед хүрэхээрээ өөрийн хосоо хайж олоход ядах зүйлгүй.
Бурхан яагаад өөрийн ч бидний ч амьдралын ээдрээг хялбарчилалгүй заавал бие биеэр нь эрүүлээд, бэдрүүлээд, алдуулаад, зовоогоод байдаг юм бэ? Эсвэл алган дээр нь нэг нэгнээ олохгүй төөрөлдөх өчүүхэн биднийг хараад баясаад суух дуртай юм болов уу? Тэгвэл ч Карабас-Барабас маягийн муухай амьтан байдаг байх нь дээ. Эсвэл тэр бүгдийг нэвт шувт хардаг болохоор биднийг өөр шигээ санаад тэр таних тэмдэгийг дотор маань үлдээчихсэн байдаг юм болов уу? Миний зүрхийг сугалж аваад харахад чинийхтэй ижилхэн мэнгэ эсвэл шивээс юу ч юм байдаг болов уу?
Бурхан их ухаантай болохоор ээдрээг багасгах ямар нэг арга зохиосон л байж таараа. Гэхдээ өөдгүй амьтан оньсогыг өөрсдөөр нь таалгах гээд бидэнд хэлж өгдөггүй...
2010/05/08
О.Агиймаа
Хүн бүрт төрөхөөс үхэх хүртэлх хугацаанд асар их адал явдал тохиолдож олон ч удаа ээдрээтэй замд мухардаж, буцаж бас зөв зам руугаа гарч үзсэн байдаг биз. Амьдрал өөрөө ямар нэгэн зүг чигийн самбаргүй салаалсан олон зам байдаг юм шигээ. Заавал бүгдийг нь явж гүйцээж байж зөв голдиролыг нь олдог.
Ер нь бурхан яагаад ийм олон төөрдөг салаа замыг хүн бүрт тусад нь зориулан бүтээдэг юм бол? Жүжгийн зохиолч юм болов уу? Хэдэн тэрбум дүртэй жүжиг зохиочихоод олон түүхийг нэгд нэгэнгүй нарийн детальтай нь бодож олсон хүүхэлдэйн театрын эзэн. Хүн бүрийн түүхийг зохиож, хувь заяаг нь огтлолцуулж зурж суухдаа үсээ үгтээж тархиа гашилгасан байх даа хөөрхий амьтан. Геометртээ муу ч гэсэн хар дүрсээр аймшигтай зураг гарч байна. Өөрийгөө ч ингэж тамлаж биднийг ч ядрааж байхаар энэ бүх орооцолдоог амархаан аргаар шийдчихгүй дээ тэ?
Миний бодлоор хүмүүс амьдралдаа хамгийн олон алдаж төөрдөг нь хайр сэтгэлийн асуудал юм шиг ээ. Заяаны хань гэж бидний нэрлэж заншсан, харин бурхны хувьд дэглэсэн “жүжгийнх нь” нөгөө гол дүр болох тэр л хүнийг бид хайж бэдэрдэг. Зарим нь олж, зарим нь үүрд алдаж зарим нэг нь олохгүй байсаар насыг бардаг.
Тэгээд хэн нэгэнтэй учирлаа гэхэд заяаны хань эсэхийг нь таньж мэдэхэд бас их асуудалтай. Бурхан агуу уран дархан болохоор “жүжигтээ” зориулан ижил төстэй зүйл нэгээхэн ч үгүй тоолохын аргагүй олон “хүүхэлдэй” урласан байгаа. Гэхдээ яг таарч тохирдог хос хосоор нь л бүтээсэн. Ийм их ажлыг гардаж хийсэндээ ч юм уу? Эсвэл хайнга хандсан уу? Тэр гол зүйлээ мартчихсан. Таних тэмдэг!!!
Ямар ч үйлдвэрээс бүтээгдсэн эд шошго, таних тэмдэг, хэрэглэх заавар гэх мэттэй байдаг. Гэтэл бурхан өөрийн бүтээлүүддээ зориулалтыг нь бичиж тэмдэглэж өгөөгүй. Анхнаасаа бурхан зохиол дотор нь төөрч будилж яваад хоорондоо учирч жаргахаар зохиогдсон тэр хүмүүст хос хосоор нь адилхан таних тэмдэг тавичихгүй яасан юм бол оо? Хос мэнгэ, хос шивээс эс бөгөөс юу ч байсан яах вэ дээ. Энэ өчнөөн “хүүхэлдэйнүүдийн” амьдралыг саад бартаатай нь зохиочихож чадсан юм, хоёр хоёроор нь дүрс зураад орхичих тийм ч том проблем биш шүү дээ.
Тэгсэн бол буруу зөрүү өчнөөн хүмүүстэй тааралдаж сэтгэлээ эмтлэхгүй, зөвхөн надад зориулагдаж төрсөн түүндээ зүрхээ бүтнээр нь ариухнаар нь бэлэглэх байсан. Тийм байсан бол дэлхий даяар таних тэмдгийн архив ч юм уу мэдээллийн сүлжээ байдаг байсан байх. Төрөхөд нь л таних тэмдгийнх нь зургыг аваад тэдэн оны тэдэн сарын тэднийн өдрийн тэдэн цаг тэдэн минутад тэр газар тэрний тэрнээс төрсөн тийм гэдэг хүний таних тэмдэг гээд л мэдээллийн сандаа оруулчихна. Тэгээд нас биед хүрэхээрээ өөрийн хосоо хайж олоход ядах зүйлгүй.
Бурхан яагаад өөрийн ч бидний ч амьдралын ээдрээг хялбарчилалгүй заавал бие биеэр нь эрүүлээд, бэдрүүлээд, алдуулаад, зовоогоод байдаг юм бэ? Эсвэл алган дээр нь нэг нэгнээ олохгүй төөрөлдөх өчүүхэн биднийг хараад баясаад суух дуртай юм болов уу? Тэгвэл ч Карабас-Барабас маягийн муухай амьтан байдаг байх нь дээ. Эсвэл тэр бүгдийг нэвт шувт хардаг болохоор биднийг өөр шигээ санаад тэр таних тэмдэгийг дотор маань үлдээчихсэн байдаг юм болов уу? Миний зүрхийг сугалж аваад харахад чинийхтэй ижилхэн мэнгэ эсвэл шивээс юу ч юм байдаг болов уу?
Бурхан их ухаантай болохоор ээдрээг багасгах ямар нэг арга зохиосон л байж таараа. Гэхдээ өөдгүй амьтан оньсогыг өөрсдөөр нь таалгах гээд бидэнд хэлж өгдөггүй...
2010/05/08
О.Агиймаа
хэхэ сонирхолтой юмаа ...
ReplyDelete