Sunday, April 17, 2011

Үл үзэгдэгчийн анхны хайр (3-р хэсэг)



...-За тэгэхээр та симфони зохиож эсвэл тоглодог, за магадгүй сонсдог нэгэн бөгөөд .../жоохон гацав/ өндөгөөр бялуу жигнэдэг хүн юм биз дээ? Таны хэлсэн гурван үгээр бол би ингэж дүгнэх байна. Арай надад дараа сард симфони, бас маш том бялуу хэрэгтэйг та мэдэж байсан юм биш биз? гэж инээмсэглэн хэлэв. Хоёр хөл дээрээ гуйвлан тогтох би, Дивад:

- ...Цонх, ...ууж байсан кофе, ...үзэсгэлэн гоо, ...жүжиг, ...Мммаргарита, ...өндгөө зүсчихсэн гэхдээ зүгээр, ... Диватай гэрлэх... гэж хэлээд ахин гацав. Миний хэлсэн үгийг холбож утга үүсгэх хэцүүхэн логикийн бодлогод авсан Дива хөмсгөө зангидан бодлогоширно. Би олон юм зэрэг оролгүй хэлэх гэсэн үг бүртээ анхаарлаа төвлөрүүлэх гэж их хичээж байлаа. Үг тус бүрийг амандаа хоёр удаа давтан шивнэсний эцэст би:


-...Би танд хайртай...Дива... гэж сулхан гуншаа дуугаар өгүүлэв. Дива над руу харж тун эелдэг сайхан инээмсэглээд ам нээн юм ярьж эхлэсэн боловч би юу ч ойлгосонгүй. Гэнэт дөрвөн давхар байшингууд, хөл доорх чулуун зам, үзэсгэлэнт Дива тэр чигээрээ түнэр харанхуйд уусан шингэж хар салхинд туугдах мэт хуйлран алга боллоо. Уруул хатаж, толгой тэсэхийн аргагүй өвдөнө. Хаана байгаагаа ухаарахтайгаа болов. Би толгой хорогддог умгар өрөөндөө хэвтэж байлаа. Бодвол Дивагийн нүдэн дэх хар нүх бас миний санах ойг хамчихсан бололтой. Хэдий хэр хугацаа өнгөрснийг чөтгөр л мэдэх байх. Цонхоор харвал аль хэдийн модод шарласан навчисаа гүвж, тэнгэрт шувууд цувран нисч намар цаг болжээ.



Энэ хооронд юу юу болоод өнгөрчихөв дөө? Диватай юу тохиолдсоныг мэдэхийг би тун их хүсч байлаа. Тэр надад зөвшөөрсөн болов уу? Мэдээж үгүй биз. Гэхдээ тэр миний хувьд чухал хүн. Хамгийн анх үг сольж үзсэн үзэсгэлэн гоо минь, миний анх удаа дүр төрхөөс нь гадна дотоод сэтгэлийг нь шүтсэн эмэгтэй, намайг анх удаа анзаарч инээмсэглэсэн Дива. Миний анхны хайр. Дивагаас болж би анх удаа Үл үзэгдэгч байхаа больж хүмүүсийн нэг байхыг хүссэн. Би түүний тухай олж мэдэхээс нааш санаа амрахгүй нь.


Би юу ч бодсонгүй, шууд л гэрээсээ үсрэн гарлаа. Бүхэл бүтэн хотын хаанаас гэж би чамайг хайх вэ? Би зөн совингоороо дэмий л ийш тийш үсчлээ. Тэртээ чиний явж өнгөрсөн гудмуудаар нааш цааш дэмий л гэлдрэв. Чамтай ахин учрах найдлага улам бүр тасрахад чамгүй орчлон хорвоо улам бүр бүүдийх шиг. Хаа нэгтэйгээс нөгөө л нэг улаан даашинзаа өмсчихсөн, ад чөтгөр мэт сэтгэл татам алхаагаараа хүмүүсийн харааг булаан гараад ирээсэй гэж тэсгэлгүй хүсэмжлэв. Би Дивад чин сэтгэлээсээ хайртай болжээ. Түүнийг бүтэн өдөр хайж харуулдаад таарсангүй, сэтгэл гонсгор умгар өрөөндөө эргэж ирэв. Бас л Дивагаас болж анх удаа гутарч үзэв.



Орон дээрээ пидхийн унаж нүүрээ гараараа дарах агшинд хурууны салаан завсар ширээн дээрх нэг содон зүйл гялсхийв. Яах аргагүй Үл үзэгдэгчийн эд зүйл бишээ. Аажуухан өндийж харвал... Дивагийн цүнх!!! Тиймээ тэр алдсангүй. Яах аргагүй Дивагийн гар цүнх. Нүдэндээ итгэж ядан салгалсан гараар онгойлгов. Түүний гарт байсан туузтай “Мастер Маргарита хоёр” тэр чигээрээ. Бас уруулын будаг, энгэсэг, түлхүүр, жижигхэн утасны дэвтэр байна. Гэнэт нүд минь алга дарам цагаан цаасан дээр зогтусав. Зүрх минь дэндүү хүчтэй цохилон булгилна. Би түүнийг юу болохыг нь мэдэж байлаа.


Тэр цаасыг цүнхэн дотроос шүүрэн авч өөр лүүгээ эргүүлэв. Сувдан өнгөтэй цаасан дээр хонх бас хос тагтаа дүрсэлж, дор нь угалзарсан алтан үсгээр "Хуримын урилга" гэсэн үгийг гоёмсог гэгч нь сийрүүлсэн байлаа. Би зөв боджээ. Энэ чинь хуримын урилганы загвар байна! Баярласандаа нулимс минь урсаж эхлэв. Бид гэрлэх гэж байгаа юм байна. Би чинь сүйт бүсгүйгээ хайгаад хотоор нэг дэгдчихэж! Би Диваг хүлээнгээ баяр бахдлаасаа болж ганцаараа бүжиглэв. Хэн ч хараагүйд нь бурхандаа талархая. Ямар ч эв хавгүй байсныг нь мэдэж байна. Гэхдээ анх удаа хөөрөн баясаж үзсэн минь энэ. Дива хэзээ ирэх юм бол? Нээрээ түүний жинхэнэ нэр хэн билээ? Сүйт бүсгүйнхээ нэрийг ч мэдэхгүй миний байж байгааг дээ. Ингэхэд миний нэр хэнсэн билээ? Түүнийг ашиглаагүй маш удсан болохоор мартчихаж. Надад энэ бүхэн яг үнэндээ чухал биш санагдана.


Диваг хүлээсээр үдэш болов. Миний санаа зовж эхлэлээ. Сүйт бүсгүйд минь ямар нэг муу зүйл тохиолдсон бол яана гэсээр би шөнийг босон суун, байж ядан өнгөрүүллээ. Бас л амьдралдаа анх удаа хэн нэгний араас санаа зовж, догдолж үзлээ. Өглөө боллоо. Тэр ирсэнгүй. Би галзуурахад бэлэн байв. Дива бол миний өмч, миний хайр, миний ирээдүйн эхнэр, хүүхдүүдийн минь ээж. Би л түүнийг хамгаалах ёстой. Би ахин зүгээр сууж тэвчсэнгүй. Юун түрүүнд тэр нэгэн халуун өдөр Дивагийн орж байсан шууданг зүглэлээ. Магадгүй тэр тэндээс урилгаа сонгож авсан ч юм бил үү?



Би байдаг эрчээрээ шуудан руу гүйн орж дотор байсан хүмүүсийг цочоов. Шууданчаас Диваг сурагламаар байвч хэлэх учраа үнэхээр олсонгүй. Тэр хамгийн сүүлд мэдээж улаан даашинзаа өмсөөгүй байсан нь тодорхой. Сүйт бүсгүйгээ сурж явна гэх нь ээ нэрийг нь мэддэггүй. Хүмүүс намайг сонжино. Би шууданч дээр очив. Гартаа атгасан үнгэгдсэн хуримын урилгаа шууданчид үзүүлж:

-Үүнийг мэдэх үү? гэвэл Шууданч өвгөн шилээ зүүж урилгыг гартаа аван нэг холдуулж, нэг ойртуулснаа нүд нь жигтэйхэн томров. Тэгээд дуугүй цааш эргэж тавиур дээр цэвэрхэн өрсөн архивын сонинг нэгжиж зургадугаар сарын 28-ний сонинг сарвайв.



Дөрөвдүгээр нүүрний доод буланд “Үл үзэгдэгч ээлжит аллагаа үйлдлээ” гэсэн гарчиг байв. Тэр нүдэндээ итгэсэнгүй. Үргэлжлүүлэн гүйлгэвэл “Өчигдөр цагдаа нар “Үл үзэгдэгч” хочит дуулиант цуврал алуурчны ээлжит хохирогчийн цогцсыг цэцэрлэгт хүрээлэнгээс оллоо. Энэ нь өнгөрсөн долоон жилийн турш боомилуулж, хүзүүнийхээ зүүн талд тас хазуулсан шархтай олдсон 11 дэх эмэгтэйн цогцос юм. Аллага үйлдэгч этгээд өдийг хүртэл илчлэгдээгүй болохоор мөрдөгчид түүнийг Үл үзэгдэгч хэмээн нэрийддэг. Хэдийгээр хохирогчийг хөнөөсөн алуурчин нь Үл үзэгдэгч гэдгийг шинжээчид баталж байгаа ч энэ удаа цогцост ихээхэн хүндэтгэлтэй хандсан байжээ. Түүний биеийг сэглээгүй байснаар барахгүй, хийсэн хэрэгтээ харамссан мэт цогцосны дэргэд цагаан сараана цэцэг орхисон байв. Хохирогч бүсгүй 24 настай, урлаг судлаач мэргэжилтэй байсан бөгөөд ирэх сард хуримаа хийхээр төлөвлөж байжээ. Түүний нэрийг...” Үл үзэгдэгчийн нүдэнд нулимс бүрэлзээд цааш уншиж чадсангүй.



Энэ цагаас хойш Үл үзэгдэгч гэх алуурчнаар овоглосон аллага гарахаа болив. Мөрдөгчид гаж донтой алуурчин үнэхээр засрав уу? Эсвэл хохирогчдийн цогцсыг устгадаг болов уу гэдгийг мэдэхээр тархиа гашилгана. Цагийн эрхээр энэ алуурчны нэр хүмүүсийн ой дурсамжаас арчигдан, бүгд өөр өөрийн асуудалд санаа тавин, мөр мөрөө хөөн алхацгаах аж. Харин өдөр бүр нэгэн хүн цэцэрлэг хүрээлэнд, Дивагийн цогцос олдсон газрын дэргэд ретривер үүлдрийн Голди нэрт шар нохойтойгоо ярилцан удаан суудгийг л хэн ч анзаарсангүй. Өөрийг нь хүн гэдгийг мэдрүүлсэн боловч нэрийг нь ч мэдэж амжаагүй тэр л хайраа дурссаар суугаа хүн:


-Дива минь, чи тэр гайтай өдөр яах гэж миний нүдэнд өртсөн юм бэ? Яах гэж урт сормууст нүдээрээ цоо ширтсэн юм бэ? Яагаад чи бүгдийн нүдийг өөртөө соронз лугаа татдаг юм? Чи тэр өдөр, тэр цагт тэр гудамжаар хөнгөхөн алхахдаа зүрхийг минь хулгайлаагүй бол хэн хэний маань хувь заяа тэс өөр байж болох байсан. Надад насан туршийн зовлон гуниг үлдээчихээд, одсонд чинь гомдож байна. Одоо би ахиж хэзээ ч хэн нэгнийг өөрийн Дива болгохгүй, ахиж хэн ч надад гоо үзэсгэлэнг мэдрүүлж чадахгүй. Тэр өдөр хэзээ юм бэ? Мэдэхгүй, би цаг хугацааны баримжаагүй...


Харин энэ үед Дива Үл үзэгдэгчийг диваажингаас тольдон инээмсэглэж байлаа.


О.Агиймаа 2011/04/05

6 comments:

  1. Uneheer GOY!!! boljee, pro. 1,2-g n ahij unshjaagaad 3g n unshla xexe

    ReplyDelete
  2. hi taalagdlaa ene yunii zohiol uu

    ReplyDelete
  3. Одоо юуны зохиол гэж ч тайлбарламаар юм дээ? Юу гэдэг нь өөрөө амьгүй буюу хүн бус зүйлийн нэр томъёо. Тэгээд юуны зохиол гэхээр ямар ч утга илэрхийлэхгүй байх юм. Ёстой юу ч гэж ойлгомоор юм дээ?

    ReplyDelete
  4. 3-р хэсгийг унших гэж байгаад 1 2 нь байх ёстой гэж бодоод олж эхнээс нь ушнихад маш гоё санагдсан. 2-р хэсгийг уншиж дуусчаад төгсгөл нь юу юм бол гэж бодоод 3-г яаран уншитал юун алуурчин болоод явчиваа. Би бүр балмагдчилаа. Үл үзэгдэгчийн мөрөөдөж байгааг үнэхээр гоё дүрсэлжээ. Ойрд өгүүллэг уншаагүй, хамгийн сүүлд "Мянган жилд ургах ганц сарнай" өгүүллэг уншсын байна. Таалагдлаа. Яахав, өөр хүнд бол илүү их таалагдах байхаа. Би болхоор хүүхэлдэйн кинон дээр гардаг шиг аз жаргалтай төгсгөлд дуртай гэх үү дээ. хэхэ

    ReplyDelete
  5. энэ миний тухай бичсэн юм уу.

    ReplyDelete